Incoterms veya Uluslararası Ticari Terimler, uluslararası ticaret hukuku ile ilgili olarak International Chamber of Commerce (ICC) tarafından yayınlanan bir dizi önceden tanımlanmış ticari terimdir.
Uluslararası ticari işlemlerde veya satın alma süreçlerinde yaygın olarak kullanılırlar. Ortak sözleşmeye dayalı satış uygulamalarıyla ilgili bir dizi üç harfli ticaret terimi olan Incoterms kuralları, esas olarak malların küresel veya uluslararası nakliyesi ve teslimi ile ilgili görevleri, maliyetleri ve riskleri açıkça bildirmeyi amaçlamaktadır. Incoterms, malların satıcıdan alıcıya teslimine ilişkin ilgili yükümlülükleri, maliyetleri ve riskleri tanımlayan satış sözleşmelerini bilgilendirir, ancak kendileri bir sözleşme imzalamaz, ödenecek fiyatı, para birimini veya kredi koşullarını belirlemez, sözleşme yasasını yönetmez veya nerede olduğunu tanımlamaz.
Incoterms nedir?
Incoterms, uluslararası ticaret hukuku ile ilgili olarak ICC tarafından yayınlanan bir dizi ticari terimdir.
Incoterms kuralları, uluslararası ticarette en sık kullanılan terimlerin yorumlanması için dünya çapında hükümetler, yasal makamlar ve uygulayıcılar tarafından kabul edilmektedir. Farklı ülkelerdeki kuralların farklı yorumlamalarından kaynaklanan belirsizlikleri azaltmayı veya tamamen ortadan kaldırmayı amaçlamaktadır. Bu nedenle, dünya çapındaki satış sözleşmelerine düzenli olarak dahil edilirler.
“Incoterms”, ICC‘nin tescilli ticari markasıdır.
ICC tarafından uluslararası ticaret şartları üzerine yayınlanan ilk çalışma 1923’te yayınlandı ve ilk baskısı Incoterms olarak 1936’da yayınlandı. Incoterms kuralları 1953, 1967, 1976, 1980, 1990, 2000 ve 2010’da dokuzuncusu ile değiştirildi. Incoterms 2020 sürümü 10 Eylül 2019’da yayınlanmıştır.
Incoterms 2020
Incoterms 2020, Uluslararası Ticaret Odası tarafından yayınlanan dokuzuncu uluslararası sözleşme şartları kümesidir ve ilk seti 1936’da yayınlanmıştır. Incoterms 2020, Incoterms 2010 tarafından tanımlanan sayı ile aynı sayıdaki 11 kuralı tanımlar. 2010 sürümünün bir kuralı ( ” Delivered at Terminal”; DAT) kaldırıldı ve 2020 kurallarında yeni bir kuralla (“Delivered at Place Unloaded”; DPU) değiştirildi.
Önceki versiyonlarda, kurallar dört kategoriye ayrılmıştı, ancak Incoterms 2020’nin önceden tanımlanmış 11 şartı, yalnızca teslimat yöntemine göre iki kategoriye ayrılmıştır. Daha büyük yedi kural grubu, nakliye yöntemine bakılmaksızın kullanılabilir; daha küçük olan dörtlü grup, yalnızca malların durumunun gemiye yükleme noktasında doğrulanabildiği, yalnızca su ile taşımayı içeren satışlar için geçerlidir. Bu nedenle, konteynırla taşınan yük, diğer kombine taşıma yöntemleri veya karayolu, hava yolu veya demiryoluyla nakliye için kullanılmamalıdır.
Incoterms 2020 ayrıca teslimatı resmi olarak tanımlar. Daha önce, bu terim gayri resmi olarak tanımlanmıştı, ancak artık işlemde “kayıp veya hasar riskinin [mallara] satıcıdan alıcıya geçtiği” nokta olarak tanımlanıyor.
Önceki versiyonlarda, kurallar dört kategoriye ayrılmıştı, ancak Incoterms 2020’nin önceden tanımlanmış 11 şartı, yalnızca teslimat yöntemine göre iki kategoriye ayrılmıştır. Daha büyük yedi kural grubu, nakliye yöntemine bakılmaksızın kullanılabilir ve daha küçük olan dörtlü grup, yalnızca malların durumunun gemide yükleme noktasında doğrulanabildiği, yalnızca su ile taşımayı içeren satışlar için geçerlidir.
Incoterms 2020 ayrıca teslimatı resmi olarak tanımlar. Daha önce, bu terim gayri resmi olarak tanımlanmıştı, ancak artık işlemde “kayıp veya hasar riskinin satıcıdan alıcıya geçtiği” nokta olarak tanımlanıyor.
Devlet düzenlemelerindeki Incoterms
Bazı ülkelerde, malların gümrük vergisi maliyetleri belirli bir Incoterm’e göre hesaplanabilir: örneğin Hindistan’da gümrük vergisi, malların CIF değerine göre hesaplanır ve Güney Afrika’da gümrük, malların FOB değerine göre hesaplanır. Bu nedenle, bu ülkelere yapılan ihracat sözleşmelerinin, seçilen taşıma modu için uygun olmasalar bile, bu Incoterms’i kullanması yaygındır. Durum böyleyse, müşteri ile maliyetlerin ve risklerin geçtiği noktaların netleştirilmesini sağlamak için büyük özen gösterilmelidir.
Herhangi bir ulaşım şekli için kurallar
EXW – Ex Works (belirtilen teslimat yeri)
Satıcı, malları kendi tesislerinde veya başka bir belirtilen yerde kullanıma sunar. Bu terim alıcıya azami, satıcıya da asgari yükümlülükler yükler. Ex Works terimi, genellikle herhangi bir maliyet dahil edilmeden malların satışı için bir ilk fiyat teklifi verirken kullanılır.
FCA – Free Carrier (belirtilen teslimat yeri)
Satıcı, malları belirlenmiş bir yerde (muhtemelen satıcının kendi mülkü dahil) ihraç için izinli olarak teslim eder. Mallar, alıcı tarafından belirlenen bir taşıyıcıya veya alıcının belirlediği başka bir tarafa teslim edilebilir.
CPT – Carriage Paid To (varış yeri adı)
CPT, konteynerize olmayan deniz taşımacılığı dışındaki tüm nakliye modları için C&F (maliyet ve navlun) ve CFR şartlarının yerini alır.
Satıcı, malların belirtilen varış yerine kadar taşınması için ödeme yapar. Ancak mallar ilk veya ana taşıyıcıya teslim edildiğinde teslim edilmiş sayılır, böylece malların İhracat ülkesindeki sevkiyat yerinde bu taşıyıcıya teslim edilmesi ile alıcıya risk aktarımı yapılır. Alıcı, satıcının sigorta yaptırmasını isterse, bunun yerine Incoterm CIP dikkate alınmalıdır.
CIP – Carriage and Insurance Paid to (varış yeri adı)
Satıcının nakliye sırasında mallar için sigorta yaptırması gerekmesi dışında, bu terim genel olarak yukarıdaki CPT terimine benzer. CIP, satıcının malları, her iki tarafça özel olarak mutabık kalınmadıkça, Londra Sigortacılar Enstitüsü’nün Enstitü Kargo Maddeleri (A) veya benzer hükümler kapsamında sözleşme değerinin% 110’u oranında sigorta ettirmesini gerektirir. Politika, sözleşme ile aynı para biriminde olmalı ve alıcıya, satıcıya ve mallarda sigortalanabilir menfaati olan herhangi birine hak talebinde bulunabilmesine izin vermelidir. CIP tüm taşımacılık modları için kullanılabilirken, Incoterm CIF yalnızca konteynerize olmayan deniz taşımacılığı için kullanılmalıdır.
DPU – Delivered At Place Unloaded (belirtilen varış yeri)
Bu Incoterm, satıcının malları belirtilen varış yerine yüksüz olarak teslim etmesini gerektirir. Satıcı, tüm nakliye masraflarını (ihracat ücretleri, taşıma, ana taşıyıcıdan varış limanında boşaltma ve varış limanı ücretleri) karşılar ve varış limanına veya terminale varıncaya kadar tüm riski üstlenir.
Terminal bir Liman, Havaalanı veya iç yük kavşağı olabilir, ancak gönderiyi alma kabiliyetine sahip bir tesis olmalıdır. Satıcı, boşaltma işlemini organize edemiyorsa, bunun yerine DAP koşulları kapsamında nakliyeyi düşünmelidir.
Boşaltma işleminden sonraki tüm masraflar (örneğin, İthalat vergisi, vergiler, gümrükler ve nakliye) alıcı tarafından karşılanacaktır. Bununla birlikte, terminaldeki herhangi bir gecikme veya kesinti ücretinin genellikle satıcının hesabına ait olacağına dikkat etmek önemlidir.
DAP – Delivered At Place (belirtilen varış yeri)
Incoterms 2010, DAP’yi ‘Yerinde Teslim Edildi’ olarak tanımlar – satıcı, mallar, belirtilen varış yerinde boşaltılmaya hazır gelen taşıma araçlarında alıcının emrine verildiğinde teslim eder. DAP şartlarına göre risk, teslimat sözleşmesinde belirtilen varış noktasından satıcıdan alıcıya geçer.
Mallar sevkiyata hazır olduktan sonra, malların nihai varış yerlerine güvenli bir şekilde ulaşması için gerekli paketleme satıcı tarafından masrafları kendisine ait olacak şekilde yapılır. İhracatçı ülkede gerekli tüm yasal formaliteler satıcı tarafından masrafları kendisine ait olmak üzere tamamlanır ve ihracat için malları gümrükleme riski vardır.
Malların varış ülkesine varışından sonra, ithalatçı ülkedeki gümrük işlemlerinin alıcı tarafından tamamlanması gerekir, örn. tüm gümrük vergileri ve harçları dahil ithalat izni, gümrükte istenen belgeler vb.
DAP koşulları altında, herhangi bir terminal masrafı ile birlikte tüm taşıma masrafları, satıcı tarafından kararlaştırılan varış noktasına kadar ödenir. Nihai varış noktasında gerekli boşaltma maliyeti, DAP koşulları kapsamında alıcı tarafından karşılanmalıdır
DDP – Delivered Duty Paid (varış yeri adı)
Satıcı, malları alıcının ülkesinde belirtilen yere teslim etmekten sorumludur ve malların varış yerine getirilmesi için ithalat vergileri ve vergiler dahil tüm masrafları öder. Satıcı, boşaltma işleminden sorumlu değildir. Bu terim genellikle Incoterm olmayan “Mağazada Ücretsiz (FIS)” yerine kullanılır. Bu terim satıcıya azami, alıcıya asgari yükümlülükler yükler. Malların belirtilen varış yerine teslim edilmesine kadar alıcıya hiçbir risk veya sorumluluk devredilmez.
DDP şartlarında dikkat edilmesi gereken en önemli husus, satıcının malları alıcının ülkesindeki gümrükten geçirmekten, hem harç ve vergileri ödemek, hem de o ülkedeki yetkililerden gerekli izin ve kayıtları almaktan sorumlu olmasıdır. Alıcının ülkesindeki kurallar ve düzenlemeler çok iyi anlaşılmadıkça, DDP terimleri hem gecikmeler hem de öngörülemeyen ekstra maliyetler açısından çok büyük bir risk olabilir ve dikkatli kullanılmalıdır.
Deniz ve iç suyolu taşımacılığı için kurallar
Bir yerin bu dört kurala uygun olup olmadığını belirlemek için, lütfen ‘Birleşmiş Milletler Ticaret ve Nakliye Yerleri Kodu (UN / LOCODE)’ na bakın.
Ulaşımın tamamen su ile yapıldığı uluslararası ticaret için Incoterms 2010 tarafından tanımlanan dört kural aşağıdaki gibidir. Bu terimlerin genellikle nakliye konteynırlarındaki sevkiyatlar için uygun olmadığına dikkat etmek önemlidir; Mallar için risk ve sorumluluğun geçtiği nokta, malların gemiye yüklenmesidir ve mallar bir nakliye konteynırına kapatılmışsa, bu noktada malların durumunu doğrulamak imkansızdır. Ayrıca, bu şartlar altında riskin geçtiği noktanın, riskin gemi demiryolundan geçtiği önceki Incoterms baskılarından farklı olduğu da not edilmelidir.
FAS – Free Alongside Ship (belirtilen sevkiyat limanı)
Satıcı, mallar belirtilen sevkiyat limanında alıcının gemisinin yanına yerleştirildiğinde teslimat yapar. Bu, alıcının o andan itibaren tüm maliyet ve kayıp veya hasar risklerini üstlenmek zorunda olduğu anlamına gelir. FAS terimi, satıcının malları ihracat için gümrükten geçirmesini gerektirir; bu, alıcının ihracat izni ayarlamasını gerektiren önceki Incoterms sürümlerinin tersidir. Ancak taraflar, alıcının malları ihracat için gümrükten çekmesini isterse, bu durum satış sözleşmesine bu etkiye açık bir ifade eklenerek açıklığa kavuşturulmalıdır. Bu terim, yalnızca konteynerize olmayan denizyolu ve iç suyolu taşımacılığı için kullanılmalıdır.
FOB – Free on Board (belirtilen sevkiyat limanı)
FOB şartlarına göre satıcı, malların gemiye yüklendiği ana kadar tüm masrafları ve riskleri üstlenir. Satıcının sorumluluğu, mallar “sözleşmeye uygun hale getirilmedikçe”, yani “açıkça bir kenara bırakılmadıkça veya başka bir şekilde sözleşme malları olarak tanımlanmadıkça” sona ermemektedir. [19] Bu nedenle, FOB sözleşmesi, bir satıcının, belirli bir limanda alışılmış bir şekilde alıcı tarafından belirlenecek bir gemide malları teslim etmesini gerektirir. Bu durumda, satıcının ihracat izni için de düzenleme yapması gerekir. Öte yandan alıcı, varış limanından varış noktasına kadar deniz taşımacılığı, konşimento ücretleri, sigorta, boşaltma ve nakliye masraflarını öder. Incoterms 1980, Incoterm FCA’yı tanıttığından beri, FOB yalnızca konteynerize olmayan denizyolu ve iç suyolu taşımacılığı için kullanılmalıdır. Bununla birlikte, FOB, bunun getirebileceği sözleşme risklerine rağmen tüm ulaştırma modları için yaygın olarak yanlış kullanılmaktadır. Amerika Birleşik Devletleri gibi bazı teamül hukuku ülkelerinde, FOB yalnızca malların deniz yoluyla taşınması ile bağlantılı değildir, aynı zamanda herhangi bir “gemi, araba veya diğer araç” ile iç kısımda taşıma için de kullanılmaktadır.
CFR – Cost and Freight (belirlenen varış limanı)
Satıcı, malların belirtilen varış limanına kadar taşınması için ödeme yapar. İhracatın yapıldığı ülkede mallar gemiye yüklendiğinde alıcıya risk aktarımı. Gönderici, ihracat izni ve belirtilen limana taşıma için navlun maliyetleri dahil menşe maliyetlerinden sorumludur. Gönderici, limandan (genellikle alıcının tesisleri) nihai varış yerine teslimattan veya sigorta satın almaktan sorumlu değildir. Alıcı, satıcının sigorta yaptırmasını isterse, Incoterm CIF dikkate alınmalıdır. CFR yalnızca konteynerize olmayan denizyolu ve iç suyolu taşımacılığı için kullanılmalıdır; diğer tüm ulaşım türleri için CPT ile değiştirilmelidir.
CIF – Cost, Insurance & Freight (belirlenen varış limanı)
Satıcının nakliye sırasında mallar için sigorta yaptırması gerekmesi dışında, bu terim genel olarak yukarıdaki CFR terimine benzer. CIP, satıcının malları, Londra Sigortacılar Enstitüsü’nün Enstitü Kargo Maddeleri (A) kapsamında sözleşme değerinin% 110’u (minimumun Enstitü Kargo Maddeleri (C) olduğu Incoterms 2010’dan bir değişikliktir) veya herhangi bir her iki tarafça özel olarak kararlaştırılmadıkça benzer hükümler grubu. Politika, sözleşme ile aynı para biriminde olmalıdır. Satıcı, malları taşıyıcıdan almak veya bir sigortacıya karşı alıcıya hak talebinde bulunmak için gerekli belgeleri de teslim etmelidir. Belgeler (asgari olarak) faturayı, sigorta poliçesini ve konşimentoyu içerir. Bu üç belge, CIF’in maliyetini, sigortasını ve navlunu temsil eder. Satıcının yükümlülüğü, belgelerin alıcıya teslim edilmesiyle sona erer. Daha sonra alıcı, anlaşılan fiyat üzerinden ödeme yapmak zorundadır. Dikkate alınması gereken bir diğer nokta da, CIF’in yalnızca konteynerize olmayan deniz taşımacılığı için kullanılması gerektiğidir; diğer tüm ulaşım türleri için CIP ile değiştirilmelidir.
Incoterms 2020’ye göre maliyetlerin alıcı / satıcıya tahsisi
Bu makalede verilen bütün bilgiler iyi niyetle yazılıp, makale içeriğindeki hiç bir bilginin doğruluğu Bunkerist tarafından garanti edilmez.
Kullanım Şartları / Feragatname
